Netgedichten

netgedicht (nr. 12.517):

mensen doder levend worden

altijd speelt er wat
is er iets dat mij beheerst
het lijken spelen maar ze
eindigen veel sneller dan ik dacht
het laatste spel doet zeer
pijn omdat ik niet meer spelen mag

spelen is als een refrein
in strakke melodie van regels
octaafje lager en de spelers
worden klein bassen dreunen tonen
kreunen in mineur de spanning weg
dit spel verwatert in verlies

hoog spel gespeeld door gokkers
haalt woede en agressie onderhuids
merktekens in de vals geschudde
kaarten tonen eerlijk dat de kansen
zijn gekeerd toeval wordt geweerd want
winnaars op vals plat zijn nog steeds geëerd

het spel wordt vast wel ergens
voortgezet met blanco kaarten daar
waar vingers blauwer zijn en mensen
doder levend worden de stem niet nodig is
want spelers kunnen ademloos zich
overgeven aan het laatste spel der spelen