Even wachten
De stilte gevolgd door de benige klop aan mijn deur
Vergezeld van die weeïge geur vertelde mij alras
Dat te pas en onpas de bode van onheil verdriet
Zo fluisterde men immers al, de dood er was
Maar nu was hij toch aan het verkeerde adres
Even gluiperig te buurten zonder bericht vooraf
Verklaarde ik hem met aanverwante ziektes de oorlog
Verwenste hem op de stoep, naar een verzengend hellegraf
Zo hoop ik die strijd te kunnen winnen
Al is het moeilijk en niet zonder slag of stoot
Maar je overgeven zonder strijd, nimmer
Dat doe je niet aan die gluiperige sluipende dood
Inzender: borst.j, 18 september 2006
Geplaatst in de categorie: ziekte