inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 12.550):

de maan op overschot

diep, zeer diep
buig ik over treurigheid
grondloos in de troonzaal
van tijd

het is het oude liedje
dat ik hoor
schrapend langs
de onbereikbaarheid
van liefde, de dronken taal
doordrongen in eigen huid

de nacht aarzelt door
de rauwe liefkozing die
aan handen blijft kleven

mijn vingers wijzen nog naar de maan
maar de graver snakt naar dood
en danst de laatste wals met mij

Schrijver: kerima ellouise, 20 september 2006


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 346

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gerard Cornielje
Datum:
20 september 2006
Email:
gcornieljeyahoo.co.uk
Mooi, heel beeldend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)