Netgedichten

netgedicht (nr. 12.626):

in het wiegen van de dood

je schemerde verdriet
je smal figuur vaag zichtbaar
in het onderdrukte snikken
het stille hopen was er niet

doelloos pak je zachte handen
verdwaald zoek je naar troost
pijnen zijn geen schande
in het wiegen van de dood

die neemt beleefd het leven
overhaast het einde niet
zijn komst verkondigt overlijden
er is geen keuze want hij gebiedt

muziek speelt jouw verlaten
veel mensen leefden met je mee
ze lopen over je te praten
maar voelen zich nu heel alleen