Netgedichten

netgedicht (nr. 12.750):

Mijn schaduw en ik

Ik slaap niet, ik luister
naar mijn schaduw
zie hoe bedroefd hij
de handen in zijn zakken
steekt en af en toe
knijpt in de nacht

soms bukt hij zich
eigenlijk al sinds jaar en dag
om een dode vogel
onder de houten planken
te begraven

hij laat de wind
met de duisternis praten
ontbindt zelfs geen stormen
in de ijzige kou

hij ademt enkel
op het ritme van
mijn dromen, zweeft
soms zuiver, soms verloren

maar nooit sluit hij
zijn ogen
want hij is er
om mijn ziel te bewaken