Netgedichten

netgedicht (nr. 12.814):

In open wind

wanneer je gaat
verder loopt dan de middagzon
verslaapt de dag zich
omgekeerd

ik zing doorheen de afspraak
en druppel tranen
afwezig
in de dichtstbijzijnde lucht

onbeweeglijk ontstaan
verdoofde blikken
in het luisteren
naar een synoniem

op je rug draag je
de maan, liefde voorbij
een schuivend vergezicht

het voelt als leegte
en toch waait wind me tegemoet