Netgedichten

netgedicht (nr. 12.890):

vrij van je eiland

je was bang
voor die oceaan
van vrijheid
golven van blijheid
overspoelen
je wedergeboorte
vrij van je eiland

je ankers
van schrik en pijn
zijn gesleten
niet vergeten
door het schuren
van liefde
vertrouwen in jou

weg van het eiland
dat veiligheid bood
je liefdevol
in zijn armen sloot
het gevoel gaf
te leven in een wereld
die goed voor je was

je bent klaar
met die spinsels
dat kleine vertrouwde
blijf je behouden
maar de horizon wenkt
in zeeën van liefde
die wachten op golven

volop beroering
door jouw nieuwe passie
los van verleden
gestapt in het heden
toekomst gericht
met open gezicht betreed
je de wereld van jou