Netgedichten

netgedicht (nr. 12.989):

Spiegel aan de wand

op kousenvoeten kwam je binnen
een gebaar dat ik alleen verstond
omdat je met je lichaam leek te praten
een woord dat even anders klonk
omdat jouw mond de tonen kleurde
zon wat feller scheen en zo
de saaiheid van de dag verscheurde
ik had niets in de gaten.

ging opzij gaf je ruimte om te praten
je lachte warm en voelde blij
gaf mij het spannende gevoel
geïnteresseerd te zijn in
wat ik dacht en hoe ik was
je leek te leven op een woord van mij
ik nam jouw aandacht in me op
je werd van mij en vrijheid werd gedropt

ik stal je ogen nam je hart
bouwde zo mijn spiegel aan de wand
had alles in de hand behalve jou
jou ben ik kwijt ik heb je nooit gehad
omdat ik slechts mezelf steeds zag
jouw ruimte was mijn huis niet ingericht
voor al je mogelijkheden je liefde ging voorbij
in onbewoonbaarheid tot beider spijt