Netgedichten

netgedicht (nr. 13.034):

Je warmde het terras

ik zag je lopen
een glimlach in
de étalageruit
verkopers gingen
voor je onderuit

tegeltjes zoenden
je laarzen en klakten
zacht het tikken na
voor zij hun echo's
tegen gevels plaatsten

je warmde het terras
met je spontane lach
en in je ogen scheen
de zon ja zelfs de obers
keken vol verwachting om

je bent gekend
daar waar jij gaat
is iedereen paraat
jouw warmte te delen
die hunkering is er bij velen