inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.104):

Ouderdomszand

Nee, ik zal niet op jeugdig strand
met mijn hand klauwen in het zand
en dan zeker niet als de Sibylle
een eeuwigdurend leven willen.

Apollo negeerde z'n liefje's geween,
telde de korrels in haar hand bijeen,
houwde de ouderdomslast uit graniet;
met het jaar hield ze de gezondheid niet.

't Minste uit het voorbije leven
paart zich aan het allermooiste streven.
Een nieuw begin is bij het hoogste bod
met lof voor elke zelfbenoemde god.

Het verleden gedraagt zich als de dood,
onveranderlijk, niet te vermijden.
We moeten hun vrienden worden uit nood:
een eeuwigheid lijkt anders ons lijden.

Schrijver: Ruurd van der Weij, 31 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 602

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gerard Cornielje
Datum:
1 november 2006
Email:
gcornieljetlp.ac
Wijze woorden! Mooi die klassieke beelden gecombineerd met een altijd durende waarheid.
Naam:
Titia Lodewegen
Datum:
31 oktober 2006
Email:
Allesomvattend weergegeven, bedankt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)