inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.346):

herfstzee

zo waait de wind
door sombere huizen
de lucht is te rauw
voor minnende verzen

hoor hoe huilt
de deur naar buiten
zoekt zonder spoor en in verval
een zacht gebed in kleine schelpen

elke dag, zo sterft het uur
volslagen blind door oude oogst
als vaag de hemel half bewolkt
boven het laatste zomerwoord

hoor hoe zwaar de deining schuimt
wanneer de wind als scherpe sikkels
in mijn dichte dromen snijdt


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 18 november 2006


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 369

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Babajaga
Datum:
20 november 2006
Email:
mar_smehotmail.com
Heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)