glimlach
de zon kantelt
en de aarde slaat om
een dode moeder
laat een tuin achter
de heg en de kastanje
keken door het raam
naar een bleek, wit gezicht
zij was hun klein gedicht
langzaam kleurde de dag oranje
naar de helende nacht
vlinders en bloemen
begroeven haar heel zacht
de aarde kantelt
en de zon schijnt niet meer
lichtvoetig waait slechts
nog de zuidenwind
ik ben haar kind
Geplaatst in de categorie: afscheid
glimlach 4.0 met 17 stemmen 
1.574
1.574
Geef je reactie op deze inzending: