Netgedichten

netgedicht (nr. 13.461):

Donkerharig opent zich

aarzelend stil ontluikt de morgen
sprankelend licht in speelse kleur
bloemen die zich openend richten
geven al hun eerste geur

verlicht in zilveren nevels
bedauwd met druppels goud
hangen roerloos in de struiken
liefelijk ingepakt de dodelijke fuiken

de trekdraad trilt en zwiept venijn
het donkerharig opent zich versnelt
en holt met vele poten langs de lijn
als of zijn prooi hem heeft besteld

een zwarte vlieg in eerste vlucht
verstrikt met vleugels in de draden
was eens de koning van de lucht
waar resten blijven laat zich raden