een dag te donker
wat blijft er van me over
als er niemand is
om te delen
ik ben niet meer
dan de onbekende minnares
van een sneeuwloze winter
die ver ginder ver
de diepe ouderdom
van wij samen wij
naar de verste horizonten fluistert
waar ik huil om
het licht leven lichter
en de taal die zo
zwier zwaai zwierend
meer werd gevoeld
dan begrepen
jou heb ik bemind
gevraagd
vertraagd
en zelfs toen was het afscheid kort
in een dag-winter-droom
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 5 december 2006
Geplaatst in de categorie: psychologie