inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.603):

Elias Recht

Kronkelend zijn glibberige
armen om het hart
slaakte hij een laatste zucht
toen Elias hem vedreef
tot in het git zwart

Ik hoor hem nog brullen
“Dat God zo rein en zoet als bronne water
niet zou bestaan”
kwijnend in het zout
waarin hij was vergaan

De schelpjes en kraaltjes op de bodem
liggen daar zo vredig
in een lijn van hand
alwaar de haaien schuwen te gaan
waar zijn oorspong brandt

Zowaar straalt daar dan toch
een schoon paarlen licht
Dat Aquarius verlicht
Opdat geen achtarmige bandiet
zich zal doen vergrijpen
aan Zijn Heilig Licht


Zie ook: http://liefdenetwerk@msn.com harteplaats (space)

Schrijver: Stan Rams, 8 december 2006


Geplaatst in de categorie: religie

5.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 646

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)