Netgedichten

netgedicht (nr. 13.618):

Trots als een pauw

ik liep met je rond
trots als een pauw
in het zicht van haar ogen
was je schaduw verbogen
verdween als zij naar je vroeg

was boven met jou
we speelden ons spel
maar ze voelde het wel
met jou was spelen
me nooit meer vervelen

we bespraken mijn leven
kon jou alles geven
mijn tranen verdriet om de
klap op mijn smoel dat gevoel
als ik weer mijn vader verveelde

jij was mijn schaduw
de zachte denkbeeldige ik
creëerde uit zicht een nieuw
en nog handzamer leven
ik heb je zo lang al gemist