Netgedichten

netgedicht (nr. 13.662):

kamerleegte

stoelen
leggen een cirkel
in de koude wachtzaal

waar woorden, krom
door schuld en onschuld
worden gefluisterd

ik zie hoe ouderdom
zich verlengt in duizend eeuwen bitterheid
en hoe fierheid nog steeds likt aan wonden
rauw, ondood in grijze haren

ik ga en huil om verte

met ongetralied hoofd
in eigen armen

- Ius sequitur vitam -

het recht volgt het leven