Netgedichten

netgedicht (nr. 13.671):

Speelt geraamte

je lacht tanden bloot
en langs je kaken
laait het hellevuur
kraait uit een
verdoemde schoot
je eerste uur

trapt de hemel
in het aardse slijk
brandt emoties af
speelt geraamte
met je eigen lijk
in de hel van vel

slechts een handvol
dorre zielen siert
je droef bestaan
want je ego blaast
slechts echo’s kan
dit leven niet meer aan

Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/

Schrijver: wil melker, 13 december 2006

wlmelker

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: liefde

dood

leven

liefde

5.0 met 4 stemmen

417

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Wil Melker
Datum:: 15 december 2006
Email:: wlmelkerwanadoo.nl; Een wat knokige reactie.
Liefde is toch geen noodzaak voor een gedicht?

Naam:: Rina van Dijk
Datum:: 14 december 2006; Een afschuwelijk gedicht. Dat kant nog wal raakt. En liefde komt er al helemaal niet in voor.
Kraait uit een verdoemde schoot...

Geef je reactie op deze inzending: