Netgedichten

netgedicht (nr. 13.693):

Zag je weerstand breken

ik zag je staan
het groen in blauwe ogen
liet je nietszeggend
over ons gaan

jij stond vooraan
je rode haar was langer
dan wat gangbaar was
we zeiden dat je lachte wat

ze prikten door
met kleine vragen die je
nonchalant terzijde schoof
jouw ongeloof was olie op het vuur

ik zag je weerstand breken
hoorde wanhoop in je stem
je lichaam liet gevoel mee spreken
dat was je zwakke punt voor hen

heb je bij de arm genomen
dat maakte je niet meer alleen
de groep is toen maar afgedropen
we waren niet meer interessant wij twee