een leven verder

ringloze vingers krabben
de weggedroomde uren
van mijn mager gebeente
wanneer ik mezelf zie

langs dode bomen en
het vergezicht nog verder
dan het veld
dat doodstil ademhaalt

of later, de regen
hol door het lachen
van gebroken tijd

tot de avond komt
en zijn tocht voltooien moet
op mijn kromgebogen rug

voor een nacht vol stormen
en verzen, déjà-vu

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 15 december 2006

miemakehotmail.com

een leven verder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 17 stemmen 440