Netgedichten

netgedicht (nr. 13.741):

Verdwalend in Gods huis

ik zag ze staan
ogen hemelwaarts
schouders rondjes afgezakt
afgegleden als je buigt of barst

bot de koppen
op de dikke nek
met starheid ingebed
stijf staand van gebeden

vingers friemelen aan het kruis
meiden dromen schurkend
duivels ongerechtigheden
graag verdwalend in Gods huis

handen graaien zacht en wit
beesten smakken mond en
lippen in een donker lusten
hijgend rusten tegen schemerstond

grauw klaart even op
genaaid is weer het leven
botheid heeft de schijt aan twijfels
en gaat af en goed op eigen weten