Sluitstenen der eeuwigheid

jij en ik
groeiden
aan de zonzijde
van het vrijgekomen land

de nacht viel
langs glooiende
trechterheuvels

enkel ons einde
droeg een krans
van stenen

in de oase van
samenhorigheid

stapte ik
over ijzige dagen
en zag

hoe vlak keien
mijn graf omsloten
in de weidsheid
van stilte

vlak voor het portaal
naar een vrije wereld

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 8 januari 2007

miemakehotmail.com

sluitstenen der eeuw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 35 stemmen 969