inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.079):

Geslaagde mislukking

Ik heb niks met passie
elkaar in lijven slaan
het is me veel te klef
te beklemmend
te benauwend
ik word er zo slap,
zo slijmerig van.

Nee, dan de schoonheid
die de afstand schept
de zeeën van ruimte
de eonen aan tijd:
daar groei ik van
als een onmeetbaar
verlangen naar lengte.

Goethe zag het al
inspiratie eist een ster
een planeet die je bidt
niet dichterbij te komen
eerder veraf te schijnen
Venus en Mars volgend
reizend naar de horizon.

Ik schiet doelen voorbij
en laat de rozen heel
om als bij te zoemen
naar geuren en kleuren
die de evolutie geeft
als bewijs van een wezen
dat zich opheft in niets.


Zie ook: http://www.depriman.nl

Schrijver: Anton van Amerongen, 13 januari 2007


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 329

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Yur
Datum:
15 januari 2007
Mooi onderdrukt gedicht. Bijzonder geslaagd. Perfekt dekkende titel.
Naam:
Helen Josephs
Datum:
13 januari 2007
Eigenlijk kan je na de 2e strofe al stoppen met je gedicht. Daar lijkt het eigenlijk al ten einde... Vanaf strofe 3, heb je een nieuw apart gedicht... Heb je het zo al bekeken?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)