Netgedichten

netgedicht (nr. 14.115):

Je latend met je dromen

ik kijk altijd naar boven
al in mijn wieg
zag ik heel hoog je ogen

mijn eerste stappen
aan jouw hand voeten
die mijn vrijheid kozen

jij wilde dat de bomen
hoger zouden reiken
dan mijn aards begrijpen

zag verlangen in je blik
je maakte mij onzeker
dat moeten gaf me schrik

voelde pijn als ik
niet kon voldoen aan wat
jij dacht die ik moest zijn

ben mijn eigen gang gegaan
je latend met je dromen
heb voor jou nooit echt bestaan

je kijkt me aan je rug is wat gebogen
ik ben een vreemde wel je zoon
er vonkt vergeten toekomst in je ogen