Voorspelling
De uren raken niet verder
of meer, zoals roesten gaat,
gestaag maar onzichtbaar
door verblindende traagheid
gestold staan de cipressen
rond de rimpelloze vijver
ze leest roerloos in de bladstilte
van de verkoelende avond
veraf dooft een licht
ze sluit haar ogen om beter te zien
en dan
wanneer de totale onbeweeglijkheid
poëzie is geworden
fluistert ze: Het gaat stormen!
Geplaatst in de categorie: emoties