een eeuwige zucht
wanneer ik sterf
herinner jij je dan nog
hoe zacht jouw handen zich
over mijn vingers legden
zo verwonderd
keek je me aan, alsof
je nog nooit in liefde had geslapen
jouw mond werd geboren
op de mijne en ieder woord
bond zich aan onsterflijkheid
je was nooit vreemd
niet in verdriet, niet in pijn
niet in nauwelijks verstaanbaar gefluister
dat het dichterbij kwam, te dicht
om slechts in jou te willen leven
zoals zon in rozen of in ademhalen
zo geef ik je nu mijn laatste wens
liefste, mijn lief
geef je hand en
leg ze op mijn sterven
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 17 januari 2007
Geplaatst in de categorie: liefde