inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.202):

Verloren stilte

Vanaf de wankele brug van de deugd
verliest ons oog snel zijn eindig houvast,
treurend om de voorbijgegane jeugd
torsen wij een steeds zwaarder last.

Ooit was het oude landschap ongerept,
elke voetstap een schreeuw om leven,
de sprookjesbloemen hangen nu verlept:
zinloos om ze nog water te geven.

Onze nietsontziende moordenaarshand
treft uiteindelijk ook het eigen lijf,
berooft ons van ons gezonde verstand,

dwingt een verdwaald schaap terug in de rij,
dood en verderf zaaiend als tijdverdrijf;
de schaamte en stilte allang voorbij.

Schrijver: Ruurd van der Weij, 23 januari 2007


Geplaatst in de categorie: milieu

4.2 met 20 stemmen aantal keer bekeken 1.328

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)