Snuif wierook
de deur
gaat dicht
geeft zicht op
lange gangen die
met gebed en
contemplatie
zijn behangen
draag een pij
die ik gekozen heb
omgord het touw
met knopen die
gestrikt zijn
door een toekomst
zonder jou
ik orgel klanken
voel mijn knieën
op gebedenbanken
laat de knopen
glijden langs het
schaamrood van mijn
ongebruikte dijen
snuif wierook uit
vergeten tijden
apostel nog habijt
volg de riten
en de mythen
maar kan er nu voor
even niets in kwijt
als ik kapel
en naar maria ga
haar beeltenis
en oogopslag
goed gadesla
dan zie ik jou ja
jij mijn wereldvrouw
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 28 januari 2007
Geplaatst in de categorie: liefde