Netgedichten

netgedicht (nr. 14.287):

De aren van het veld

weer heb ik
mijn sandalen aan
blotevoet al heel mijn leven alleen
bij jou hield ik mijn sokken aan

lees de aren van het veld
dat anderen voor mij zaaiden
de oogst is al geteld
mijn bundel zal geen opzien baren

maar ik vond jou
mijn blauwe korenbloem
nog niet gemaaid en
koester je in opgaand groen

hoor de woorden van de abt
zacht de hel en hemel prijzen
hij kon mij de wegen wijzen
om met stilte om te gaan

mijn eigen zonden te verslaan
als straf balt hij wel eens de vuist
mijn engel kijkt verschrikt en
wil dan snel het klooster uit

ik heb haar gesust heimelijk gekust
in de crypte heeft zij zich gegeven
maar de heer heeft haar vergeven
want ik had mijn sokken aan