Netgedichten

netgedicht (nr. 14.371):

tristesse

'schuilend onder het droppelend lover'
met deze fraaie volzin van de jonge dichter
Hans Lodeizen begon het destijds

de weemoed van weleer die nooit verdween
maar altijd hangen bleef
in mijn persoonlijke dampkring

de vasthoudendheid van melancholie
die rondwaart als een onontdekte planeet
in de ruimte die mijn wereld heet...

ik heb reeds lang leren berusten
in de harde werkelijkheid van het leven

als ruimtevaarder in de relatieve tijd
tussen aankomst & vertrek
ben ik de zwaartekracht