inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.374):

voor mijn zoon

Ben jij dat, die zo prachtig praat?
de rots, die in de branding staat?
Hoge golven slaan daarop kapot
die stormvloed heb je overwonnen,
slechts ik weet, hoe moeizaam
je toen bent herbegonnen
niemand die nog met je spot
ze kijken naar je met ontzag
naar jou mijn kind, die rots
mijn zoon, zo'n kei, mijn trots.

De tijd is lang voorbij
dat ik je in de luiers legde;
de tijd, waarin je moeizaam
opnieuw je eerste woordjes hechtte
in het oeverloos herhalen
van steeds weer die zelfde zin,
de afasie bestreed
waaraan je na je ziekte leed

Geduldig repeteerde je
zo wasten we de zinnen in
weken, maanden, oeverloos
steeds weer opnieuw die zelfde zin
werkten zo aan een nieuw begin:
het leren praten: zin voor zin.

Vandaag zit ik bij jou in de zaal
denk terug aan naar het leek
voorgoed verloren dromen;
maar luister nu verrukt naar jouw verhaal
nooit gedacht,
dat dit ooit goed kon komen.


Zie ook: http://chatfant.nl

Schrijver: chatfant, 6 februari 2007


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.0 met 41 stemmen aantal keer bekeken 1.283

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Elly Mans
Datum:
27 maart 2007
Email:
emmanshetnet.nl
Prachtig! Vergeet nooit in je dromen te blijven geloven! Dat is het geheim van het leven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)