Nachtgedicht
de avond praat zacht
nog zachter dan je woorden
op mijn lippen
ik hou van die gedachte
van de warmte
in mijn buik
en de lichte voetstappen
die schemer dragen naar de nacht
je loopt mijn taal binnen
en legt liefde
neer
onophoudelijk, zoals
de dichters in
mijn lijf
niets verdwijnt en alles
wordt mooier
in de stilte van
jouw stad vol grachten
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 9 februari 2007
Geplaatst in de categorie: liefde
julius dreyfsandt zu schlamm