hijgend hert
die slepende psalmen
de ganse gemeente massaal hijgend
naar het einde van het vers
hele psalmen en hele noten met lange uithalen
en alles uit het hoofd vastgestampt
de organist een eenzaam en machtig man
in zijn kraaiennest achter het groene gordijn
sleepte de gemeente tot ongekende hoogte mee
deed de aderen zwellen zweepte de emoties op
hoop op hem sla ’t oog naar boven
ik zal god mijn god nog loven
in doodse stilte stierven de tonen af naar boven
de toen in klederdracht gestoken gemeente zweeg
de stilte werd verbroken door de voorganger
een traag gebed en dan nog een uitgerekt amen
als klein kind telde ik honderden raampjes
leerde versjes uit het hoofd en at veel king
en toch
af en toe zingt eo-nederland in een mooie kerk
weer stijgen die trage verzen dan naar het plafond
of stijgen ze naar de hemel
over alles is mijn twijfel
alleen dat trage zingen over dat hijgend hert
het geeft zo een onverklaarbaar warm gevoel
(putten, 55 jaar terug, psalm 42)
Geplaatst in de categorie: religie