inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.446):

hijgend hert

die slepende psalmen
de ganse gemeente massaal hijgend
naar het einde van het vers

hele psalmen en hele noten met lange uithalen
en alles uit het hoofd vastgestampt

de organist een eenzaam en machtig man
in zijn kraaiennest achter het groene gordijn

sleepte de gemeente tot ongekende hoogte mee
deed de aderen zwellen zweepte de emoties op

hoop op hem sla ’t oog naar boven
ik zal god mijn god nog loven

in doodse stilte stierven de tonen af naar boven
de toen in klederdracht gestoken gemeente zweeg

de stilte werd verbroken door de voorganger
een traag gebed en dan nog een uitgerekt amen

als klein kind telde ik honderden raampjes
leerde versjes uit het hoofd en at veel king

en toch

af en toe zingt eo-nederland in een mooie kerk
weer stijgen die trage verzen dan naar het plafond

of stijgen ze naar de hemel
over alles is mijn twijfel

alleen dat trage zingen over dat hijgend hert
het geeft zo een onverklaarbaar warm gevoel



(putten, 55 jaar terug, psalm 42)

Schrijver: henk posthouwer, 11 februari 2007


Geplaatst in de categorie: religie

1.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 444

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)