Netgedichten

netgedicht (nr. 14.700):

Godvergeten

hoe koel moet mijn gevoel
om meer dan tienduizend jaar
tot nu als vers in de gletscher
geconserveerde vleeswaar
samen met wolven bruine beren
zojuist ontdooid te consumeren
in nog grijze taiga van alaska

nog steeds groeit ons bereik
een kariboe ten prooi gevallen
diepe voren van wreed gebeten
achter schuin toen open gereten
vanaf zijn ruige hals en nek
meteen voor eeuwig ingevroren

dat stijve verminkte lijf
kwam uit smeltend ijs vrij

ik was er via de buis bij
zag een door god vergeten
ziende weg gevreten lijk