la vie comme un train sans destination
er gingen heel wat treinen voorbij
in mijn hoofd en voor m'n ogen
zoveel dat ik de tel ben kwijtgeraakt
af en toe op windstille dagen
hoor ik ze nog in de verte
het ingetogen bonken
de cadans van wielen die op weg
zijn naar bestemmingen in het duister
en altijd maar met de onrust
van reizigers die niet weten
wat hen te wachten staat
zoals ook wij als reizigers
door het leven nooit precies
weten waar we heengaan
Geplaatst in de categorie: filosofie