inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.721):

la vie comme un train sans destination

er gingen heel wat treinen voorbij
in mijn hoofd en voor m'n ogen
zoveel dat ik de tel ben kwijtgeraakt

af en toe op windstille dagen
hoor ik ze nog in de verte

het ingetogen bonken
de cadans van wielen die op weg
zijn naar bestemmingen in het duister

en altijd maar met de onrust
van reizigers die niet weten
wat hen te wachten staat

zoals ook wij als reizigers
door het leven nooit precies
weten waar we heengaan

Schrijver: Lejo van Kuijeren, 2 maart 2007


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 245

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)