Nimmer gestild

Het hoe en waarom was er niet
ook geen liefdevolle warme blik
slechts de pijn was er in het verschiet
in een eindeloze niet aflatende snik

Talloze malen reikte ik jou mijn hand
die berekend minzaam werd aangenomen
en altijd weer werd hij door jou afgebrand
voorbij zo krijste jij die mooie dromen

En nu lig jij hier in je vers gedolven graf
dit is nu wat je hebt geoogst je verdiende straf
even flitsen mij wraakzuchtig de gedachten
beschaamd kniel ik dan neder om hier bij jou
mijn tijd af te wachten

Dan hoor ik stappen op het achterliggend grind
voel de warme hand op mijn schokkende schouder
zacht fluisterend hoor ik de liefde van ons enige kind
kom vader naar huis zegt zij zacht
en weet ik mij bemind

Schrijver: Ivan Grud
Inzender: borst. j, 3 maart 2007

borst22tiscali.nl

afgebrand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 18 stemmen 397