Netgedichten

netgedicht (nr. 14.858):

Avondzon

Voor jou staat alles zo vast,
gaan zaken zo doodgewoon door
in de vertrouwheid tussen
de gootsteen en de keukenkast.

Zit er een groen seizoen te dringen,
je leest het aan het late licht
dat gefilterd door het glas-in-lood,
de wand bespeelt met roze en rood.

'Kijk, hij komt nu al op de kammenbak,'
je rekent me wel even voor.
'Ja, deze week haalt ie het
petroleumstel nog met gemak.'

Een kind dat bij jou de was kan
helpen doen. Het draait
de wringer, zingt hetzelfde lied -
weet dan nog niet.

Ik heb ook dat lied gezongen.
Nog zijn er flarden van die melodie.
De woorden zijn verloren
in het grotere dat in mij is gedrongen.