Netgedichten

netgedicht (nr. 14.927):

Spreken vele tongen

de eerste mensen
slangden paradijzen
door hoogmoed erfden wij
hun zonden met afgrijzen

schaamte is ons eerste
mededogen de schepper
stuurt zijn zoon van boven
als verlosser van venijn

hij brengt mensen
nader tot elkaar maar
golgothaat in pijn en dood
vol overgave aan zijn vader

in het rotsengraf ligt
op een witte doek het rode
bloed van lichaam en gelaat
dat is alles wat hij achterlaat

maar in het hart van volgelingen
stroomt liefde en genade binnen
zij spreken vele tongen de verlossing
is met zijn verrijzenis begonnen