een zicht uit leven
gisteren
naderde het zwijgen
rugwaarts
als symptoom
van een lijdend ritueel
traag, teveel
mijd jij mijn dagen
zelfs die van weleer
ik wilde je van de wind vertellen
en het wondere golven
onder mijn borst
hoe ik liep, licht
als een vlinder
door het gedicht
waarnaar ik zocht
onaangedaan, te diep
trok jij de stilte scheef
en doodde het spreken
ook voorwaarts
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 16 maart 2007
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Zij die fluistert in de wind