Netgedichten

netgedicht (nr. 15.028):

Terreur

Wervelend doet het beloofde de ronde
Eeuwige tijden bruiden ongekend
Het hoogste streven meedogenloos ongeremd

Wee hen die niet deelnemen zij vergaren vuur
Het beoogde is het heilige streven
Gezegend te verlaten het leven ieder uur

Verkondigd door verheven geleerden de wijzen
Het geschrevene daar kon men niet omheen
Predikers van het hoogste de gelauwerde grijzen

Het doel is te sterven zo brengt men in gezang
Dan ontvangt men bloedend de rijkdom
Dan leeft men voort in zaligheid eeuwig lang

Het moment aangebroken de borst reet uiteen
De bodybag ritst snerpend open
Geen opwachtenden of licht wat er verscheen

Gespierde armen tillen plastic de belt zwelt aan
Geronk van motoren met grof geweld
Geofferd leven zo zal het altijd blijven gaan

Blindelings en nederig volgde men en onderging
Het streven was het eeuwige leven
Nimmer getuigde hij die al ontving

En altijd knielt men neder