mijn vrouw blijft onbehandelbaar
hele dagen gekluisterd voor de ramen
bevroren tranen diep in het dal
grijs van het ijs ogen spuwen gal
vraag je wat – het is hooguit ja nee amen
geen land met mijn vrouw te bezeilen
of het zou er één met lappen moeten zijn
met dubbel paspoort kan ze met chagrijn
daar in hun mand liggen te verwijlen
pas dreef ik haar met zachte hand vooruit
naar een therapeut voor haar eigen bestwil
hij zei wat is je vrouwtje droef en ijzig stil
alleen in het café heb je kans dat het ontsluit
gedrieën zetten wij het op drinkgelag
de knijper behandelde haar schijnbaar niet
toch kwam zij door hem los van haar verdriet
hij bedreef de liefde ambachtelijk als techniek
hetgeen zij al te graag voor waar aan zag
zo kreeg hij haar aan de praat heel koel
aan flukse flirt onderhevig kwam haar verhaal
zoals ik al vermoedde was zij zeer verbaal
zwoel ging hij stevig door op haar gevoel
haar makke was te sterke claims van derden
terwijl zijn vingers speels de ronde deden
bleek dat zij burnout had gegrond in reden
en wel als diepe emoties haar teveel werden
die kwamen naamlijk centraal tezaam in één punt
midden in het grote rif het heet clematoris
waaruit het zich verspreidt als pijn en sores
bezopen klonk hij toen met kussen op haar munt
rond sluitingstijd bleek alles klip en klaar
haar clematoris als punt wetenschappelijk onbekend
gezamenlijk loopt nu onze aanvraag op het patent
jammer maar waar blijft zij finaal onhandelbaar
Geplaatst in de categorie: ziekte