dit is stilte
moeder, waarom zijn mijn benen zo dik
zo rood, de stappen die ik zet
of bloedend de borst waartegen ik sliep
jij leerde me lopen, de schoenen dragen
waardoor de aarde kantelde en vaak
bevroor op het hout van mijn lippen
waarom zijn mijn armen zo dun
zo doorzichtig, de leegte die ik voel
door het naakte kind in mijn keel
ik heb het zo koud in de nacht die komt
en ben het wantrouwen zo hoorbaar moe
moeder, waarom tekende jij het schaambeen
en de schaduwen op mijn dunne huid
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 27 maart 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie
Voor mij heb je een plaatsje op nummer één verdiend ipv op de tiende plek.