Netgedichten

netgedicht (nr. 15.097):

de woeste hoeve 1945

in het bevrijdingsjaar klinken
dodelijke schoten in de stille bossen
van de Woeste Hoeve bij Apeldoorn

niemand beseft nog de echo
niemand herkent de generaal
wiens leven langzaam wegvloeit

hij die beschikte over leven en dood
wiens pen gedoopt werd in bloed
om doodvonnissen te bekrachtigen

honderdzeventien mannen kwamen daar
verdeeld in vijf groepen van twintig
en ook nog een groep van zeventien

gijzelaars vallen door moordend lood

in zes doodstille rijen

voorbijgangers moeten het aanzien

ze liggen nog naast elkaar
op een stil ereveld in het bos
voorjaarsvogels zingen daar

zij kunnen niets weten
van dood en verderf
van de eeuwige aanklacht
tegen stampende laarzen