l' arbre et le vent
ver van tijd, de woorden
die op schaduwen lijken
omdat niemand op hen wacht
hoeveel heb ik er al naar de horizon gelokt
nog voor het naamloos vervreemden
van mijn slapend lichaam
ik zal sterven, onverwacht
wanneer ik, als een boom in de wind,
word tot verlatenheid
de neerslag zal niet ontbreken
steeds lager
met een nog lichtere vleugelslag
ouvert aux quatre vents
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 29 maart 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie