twaalf slagen
zwaar
verkrampt mijn naam
wanneer de nacht
zich openlegt
murw aangeraakt
en de droom voorbij
het schreeuwen van
koud maanlicht
het klokgelui
voorspelt mijn dood
halsstarrig weergalmend
wanneer echo’s graaien
naar wazige wolken die
onbeheerst doch stil
de waanzin in mijn
hoofd verspreiden
ik stop mijn oren dicht
met handen gehoord
en jij slaat zwart
de druppels van mijn wimpers
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 30 maart 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie