wind in mijn hals
laatst
bezocht ik weer
je stille
ademloze lippen
en ik vroeg
slaap je nog
mijn liefste
ik hoorde de voorjaarswind
huilen om het antwoord
de dood drukte
jouw ogen dicht
beneden
waar de aarde steeds
schuil gaat
en jou
diep ontving als
een kind in haar schoot
koud met daarboven
het licht van het onmogelijke
loodgrijs maar zo vertrouwd
vluchtte ik terug
naar het zachte geluid
liefste, slaap je nog steeds
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 1 april 2007
Geplaatst in de categorie: afscheid