golfbreker
op het strand
het dode strand
luister ik naar regen
naar beminnen
dat door stilte stuk slaat
op te broze schelpen
harde rotsen breken
mijn gedicht, ik kan de woorden
niet meer verdragen
omlaag, waar
vissen vallen in de nacht
en meedrijven met
de aarde
de schaduwen
druk ik aan mijn
borst, zilt
als steentjes
op het strand, zand
dode strand
waar
ik mezelf heb gejut
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 4 april 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie