Netgedichten

netgedicht (nr. 15.253):

De voorjaarsklassieker

Flarden mist die aan het optrekken zijn.
’t Is ochtend – vroeg, een zondagse rust,
enkel wat kauwende koeien op de kust.
Er schieten twee schichten langs het Gein.

Behalve het snijden van dunne banden
hoor je soms ook een krachtig gesnuif.
Door de lucht vliegen spatten wit struif,
die achter de twee op het wegdek belanden.

Ze nemen de rails als denkbeeldige meet
- daar doemen reeds Abcoude’s contouren -
de mannen beginnen elkaar te beloeren.
Eén springt weg – en wint met banddikte breed.

Spieren kunnen niet altijd gespannen staan.
‘t Freewheel maakt nu een ontspannen geluid,
maar eenmaal de dorpskern weer uit,
zetten de renners snel weer zwaarder aan.

Zie, zij krommen nu nog dieper de ruggen.
Flitsende spaken weerkaatsen heel licht
in spattende vonken het voorjaarslicht.
Zo gaat het in vaste cadans naar Baambrugge.