Netgedichten

netgedicht (nr. 15.328):

Het mooist pigment

weer prismaat
zonlicht al mijn woorden
kleurt chromatisch
iedere zin en ik
ik schilder ga daar
altijd dwarser tegen in

wil op doek
jouw warmte
in penselenstreken schaduw
ik je zwakke kant
maar het verkeerde
licht trekt
alles uit verband

zet nachts
de daglamp aan
werk met het mooist pigment
het ochtendlicht
maakt alles grijs
alsof ik mesde met cement

het is de avondzon
die diepte geeft
dat zijn de kleuren
die ik wilde horen
dan spreekt het schilderij
de woorden die jou ook bekoren