Netgedichten

netgedicht (nr. 15.526):

voor het slapen gaan...

Als des avonds de lichten uitgaan
en de vogels steken hun bek in de veren,
dan zal ik den trap opgaan
en uittrekken mijne kleren.

Na de wekker te hebben gezet,
sla ‘k een kruis en vouw m’n handen,
dan spreek ik tot god, heel nauwgezet,
de volgende woorden mijner verlangen:

God, lieven heer, als ik morgen ontwaak,
Zie dat het gras dauw op zich heeft,
Dat den kikker in de verte kwaakt,
En dat alles t’rug wakker wordt wat nu nog leeft,

Laat de vogels in de vroege ochtenduren
Lichtjes kwinkeleren vol zelfvertrouwen,
En alstublieft, laat de haan van de buren,
Zijne grote snavel houden!...